28 maj 125. rocznica urodzin Henryka Glassa Chudego Wilka
Dokładnie 27 października 2019 r. uczestniczyłem w uroczystości odsłonięcia tablicy upamiętniającej Henryka Glassa (1896-1984) „Chudego Wilka” w Dąbrowie Górniczej, a już jutro w tym samym miejscu odbędą się uroczystości z okazji 125. rocznicy urodzin harcmistrza Rzeczypospolitej wraz z uroczystą prezentacją kartki pocztowej wydanej przez Pocztę Polską. –> https://bit.ly/3bY77Vm
Henryk Stanisław Glass, ps. „Chudy Wilk”, ur. 19 maja 1896 r. w Dąbrowie Górniczej, syn Karola i Zofii z Karneyów. Członek Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, p.o. naczelnika tajnego harcerstwa na Rusi i w Rosji (1919), Naczelnik Głównej Kwatery Męskiej ZHP (1921-1924), harcmistrz RP (1927), żołnierz i oficer wywiadu WP, ekonomista, doktor nauk politycznych. Już uczęszczając do gimnazjum w Kijowie, do którego przeniosła się rodzina, kierował tajną polską Korporacją Uczniowską i wstąpił do działającego nieoficjalnie harcerstwa (1915). Podczas studiów w Kijowskim Instytucie Handlowym ukończył tajny kurs podoficerski Polskiej Organizacji Wojskowej (1916). Dowódca II Kijowskiej Drużyny Harcerzy, szybko powołany w skład Naczelnictwa. Współautor z T. Sopoćko podręcznika „Książeczka harcerza” (1917). Żołnierz Korpusu Polskiego pod dowództwem gen. J. Dowbór-Muśnickiego. Szef Sztabu Skautowego (1917). Delegat na zjazd założycielski ZHP w Lublinie (1918). Należał do grupy instruktorów harcerskich o poglądach katolicko-narodowych, był autorem wielu książek poświęconych metodyce pracy harcerskiej i tradycjom ruchu. Współzałożyciel Porozumienia Antykomunistycznego (1925), przeciwdziałającego propagandzie szerzonej wśród młodzieży przez organizacje lewicowe. Redaktor naczelny (1927-1939) miesięcznika „Bój z Bolszewizmem” (potem „Prawda o komunizmie – Biuletyn Informacyjny”). Żołnierz września 1939 r., podczas wojny ZWZ/AK i NSZ, powstaniec war-szawski, członek organizacji „Nie”. Poszukiwany przez NKWD i UB uniknął aresztowania, wyjeżdżając latem 1945 na Zachód. Zamieszkał w Londynie, pozostając do końca czynnym w działalności harcerskiej i niepodległościowej – antykomunistycznej. Zmarł 14 stycznia 1984 r. Prochy jego oraz żony Elżbiety z d. Grabskiej przeniesiono w 2006 r. i złożono w grobie rodzinnym na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.